با سلام واحترام 

با توجه به مطالبی که ذکر فرمودید کاملا نگرانیتان را در رابطه با فرزندتان وحساسیت دوره ای که در آن قرار دارند را درک میکنم ، اما از آنجایی که نوجوانی  زمانی است سرشار از احساسات وهیجانات ودر این سن نوجوانان چنان از عواطف لبریز هستند که تاثیر مستقیم بر زندگیشان داردمثلا( بر روی نوع نگاه ورفتارشان با خانواده، تحصیل، جنس مخالف)بنابراین این نگرانی در والدین افزایش می یابد.  یکی از تجربه هایی که در این برهه رخ میدهد تجربه عاشق شدن است به طوریکه دیگر قادر به فکر کردن به هیچ چیز دیگر نیستند. اما عاشق شدن ترکیبی از چند فاکتور است مثلا جذابیت ظاهری، صمیمیت بین دونفر ، حتی نحوه گفتار وعملکرد فرد، که شاید شما فکر کنید که فرزندتان این موارد را نمیداند ویا متوجه نیستند واحتمالا استادشان یکی از این فاکتورها را داشته اند که از نظردختر شما خوشایند بوده است واحساس علاقه در ایشان شکل گرفته است.

از آنجایی که به احتمال بسیار بالا در این سن حتی کوچکترین حالت ویا حرکت یک فرد اگر به دل نوجوان بنشیند میتواند از طرف او سوء برداشت شود و به صورت عشق تعبیر گردد بنابراین باید به این احساس او احترام گذاشته شود حتی با در نظر گرفتن اینکه مطمئن هستید که فرزندتان در این مورد اشتباه میکند باید به شیوه ای درست با او برخورد شود.یکی از موضوعاتی که نوجوان به آن توجه نمی کند اینست که نمی داند هدفش از عاشق شدن چیست. بنابراین میتوانید با احترام به احساسش ، سوالاتی را در این زمینه از دخترتان بپرسید.مثلا هدفش از این علاقه چیست، یا آیا به صرف اینکه کسی توجهی نشان میدهد این علامت عاشقی است .

در این سن نوجوانان به دلیل عدم ثبات در هیجانات وعدم بلوغ روانی وهمین طور انتخاب بر اساس احساسات قطعا در این موارد انتخاب های درستی ندارند واین والدین هستند که باید با درک شرایط وفراهم نمودن جوی که فرزندشان بتوانددرک درستی از این اتفاق داشته باشد وبتواند فرق بین عاشق شدن ویک توجه عادی را بداند .اما اگر شرایطی فراهم باشد که این مسئله از جانب استادشان هم روشن شود میتواند به بهبود این شرایط کمک شود.

باسپاس از اعتماد شما

الهه دهقانیان

خانه توانگری طوبی