سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

همسر خود شیفته

پرسش

تاریخ ثبت : 05 اسفند 1397
475  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
سلام. من زنی ۲۶ ساله هستم که ۳ سال و نیم هست که با همسرم عقد کردیم و هنوز زیر یک سقف نرفته ایم. همسرم از ابتدا مشکلات زیادی داشت که باعث بحث بین مون میشد. از جمله اینکه دوست ندارم با مادرت بری بیرون، دوست ندارم رانندگی کنی، با دوستات نگرد، آرایش نکن، از مهمونی زنونه خوشم نمیاد و مسائلی از این قبیل.
همسر من بسیار ناز پرورده و پرتوقعه، یعنی همش توقع داره سر هر مسئله ای من نازش رو بکشم و همیشه هم من رو مقصر میبینه و من همیشه باید در حال اثبات خودم میبودم، دلیل اینکه افعالم زمان گذشته است اینه که ما الان ۴ ماه هست که قهریم و من اقدام به مهریه کردم. در این مدت فقط خودش یکی دوبار پیام داد، اون هم بعد از اینکه من مهریه رو گذاشتم اجرا. اصلا نه خودش و نه خانواده اش، هیچ تماسی با من و خانواده ام نگرفتند، من مشکلاتم خیلی زیاد بود، دوستم داشت ولی نمیفهمم چرا چند وقت یک بار با من دعوا راه مینداخت. این رو هم اضافه کنم که ایشون فوق العاده رفیق بازه. من سال گذشته هم بعد از ۵ ماه قهر و اصرار ایشون به اینکه تغییر کرده آشتی کردم، ولی تغییری نکرده بود.

مهمترین سوال :
قهر کردنم و اقدام به جدایی کار درستی بوده؟ یا راهی هست برای اینکه این ارتباط رو ادامه بدیم؟

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

الهه دهقانیان
الهه دهقانیان
15 اسفند 1398 ساعت 00:54

با سلام واحترام

با توجه به آنچه شما مطرح فرمودید ،ذکر چند نکته الزامی است.

 در دوران عقد نگرانی‌ها و اختلافات جدیدی برای دختر وپسر ایجاد خواهد شد. اختلافاتی که ممکن است دعوا و درگیری زیادی ایجاد کند و مانعی برای ادامه ارتباط و حتی جدایی در دوران عقد شود. اگرچه باتوجه به هیجانات اولیه شروع دوران متاهلی، بسیاری از اختلافات در این دوران طبیعی و قابل حل است اما اینها دلیلی بر بی تفاوتی به زنگ خطرهای رابطه نمی باشد.

یکی از فلسفه های دوران عقد، وجود شناخت درست است والزامی وجود ندارد که در صورت وجود مشکلات جدی،رابطه به هر قیمتی ادامه یابد.

نکته دیگر اینست که به جز علاقه وسن آیتم های مهم دیگری برای ازدواج موفق لازم است، مثلا بلوغ عاطفی ومهارت هایی ؛ مثل مهارت حل تعارض وارتباط عاطفی درست.

همچنین در دوران عقد و نامزدی مهارت تعامل مناسب طرفین با یکدیگر، توانایی حل مشکلات، همکاری، تعهد و پذیرش آن‌ها باید به چالش کشیده شود.

نکته دیگر :

وقتی نامزد می کنید و به قصد شناخت با هم رفت و آمد می کنید، نشانه هایی ممکن است به چشم بیاید که خبر از یک رابطه اشتباه بدهد. در عین حال برخی نشانه ها هم وجود دارند که می گویند شما در رابطه خوب و سالمی هستید و می توانید این نامزدی را به ازدواج برسانید.به طور مثال:

*لج و لجبازی نمی کنید

🔻مشکلات زمانی شروع می شوند که کم کم از هم فاصله می گیریم و شروع می کنیم به لجبازی کردن، دور زدن یکدیگر، خودخواهی کردن و نادیده گرفتن طرف مقابل. مکالمات تبدیل به ارسال پیام های کوتاه می شوند، احساسات دیگر خودآگاه نیستند،اعتماد و صداقت محو می شوند و به آخر خط می رسید. در اینجا احساس ناامنی همه زندگی تان را پر می کند و رابطه تان از هر جهت شروع به تحلیل رفتن می کند. این یک هشدار است. آن زمانشما در حال باختن رابطه تان هستید و دیگر در یک ارتباط صحیح وجود ندارید.

*صداقت و شفافیت حاکم است

🔻در یک نامزدی سالم، شما نباید بابت داشتن گفتگوی خاص، احساس نگرانی کنید. نباید از این که خودتان باشید احساس ناامنی کنید. باید بتوانید درباره مسایل شخصی یا مشترکتان با صداقت و شفافیت و احساس امنیت صحبت کنید. اگر چنین چیزی امروز در رابطه شما وجود نداشته باشد، هیچ وقت، حتی بعد از ازدواج هم به دست نمی آید.

*صحبت کردن بلدید

🔻در هر ارتباطی تفاوت ها و اختلاف نظرهایی بین آدم ها وجود دارد. مهم این است که بتوانید این اختلاف ها را ببینید، درک کنید، بپذیرید و برای حل و فصل آنها به روشی مسالمت آمیز اقدام کنید. اگر بلد باشید اختلاف هایتان را با صحبت کردن حل کنید، بخش مهمی از موفقیت شما در آینده تضمین شده است.

*به یکدیگر علاقمندید

🔻شروع بیشتر نامزدی ها  با علاقه و عشق همراه است اما این عشق همیشه دوام پیدا نمی کند. اگر در ارتباطی که ساخته اید، عنصر علاقه وجود دارد، می توانید خوشحال باشید که با پرورش دادن این علاقه، آن را تبدیل به عشقی ماندگار کنید. اما اگر از همان ابتدا علاقه ای به هم ندارید و از هم خوشتان هم نمی آید، مطمئن باشید در طول زمان به یکدیگر علاقمند نخواهید شد. شاید عادت کنید، اما جای خالی عشق همیشه آزارتان می دهد.

*انتظارات معقول دارید

🔻کمال گرایی اگرچه یک وجه مثبت دارد اما در رابطه می تواند بسیار مخرب باشد. در یک رابطه سالم، دو طرف باید انتظارات معقول از یکدیگر داشته باشند. یعنی توانایی های طرف مقابل را ببینند و در همان حد و اندازه از او توقع داشته باشند. داشتن انتظارات معقول، به معنی فداکاری و چشم پوشی از خواسته های شخصی نیست. بلکه به معنی پذیرفتن توانمندی های طرف مقابل است. اگر با فداکاری امروز از توقعاتتان می گذرید، فردای زندگی، وقتی ازدواج کردید کم کم قدرت گذشت و فداکاری پی در پی را از دست می دهید و انتظارات برآورده نشده تان زندگی تان را طوفانی می کند.

*احترام به فردیت

🔻در یک رابطه سالم شما در عین این که به یکدیگر پیوستگی و علاقه دارید، فردیت خود را هم حفظ می کنید. هیچ کدام از طرفین نباید دنبال این باشند که هویت دیگری را تغییر دهند، بر او کنترل داشته باشند یا او را تحت سلطه بگیرند و به همه زوایای زندگی او ورود کنند. مثلا به دنبال منع ارتباط وی با خانواده اش باشد. یا مانع پیشرفت طرف مقابل شود.چرا که یکی از دستاوردهای ازدواج اینست که طرفین در کنار هم رشد داشته باشند.. هر دوی شما باید احساس کنید که حریم فردی، تنهایی مورد نیاز و فرصت برای پرداختن به مسایل و علاقمندی های شخصی تان را دارید و این رابطه بند دست و پای شما نمی شود.

*پذیرش اجتماعی

🔻رابطه شما وقتی توجیه دارد که هدفی برای آن تعیین شده باشد. این هدف، ازدواج است. وقتی قرار است با یکدیگر یک زندگی مشترک بسازید، باید از پشتیبانی خانواده ها بهره مند باشید. از این گذشته، باید انتخابی داشته باشید که همیشه بتوانید پای آن بایستید. 

اما اگر این مواردیکه خدمتتان عرض شد در رابطه تان وجود ندارد یا بسیار کمرنگ است وروزهای بد رابطه تان بیشتر از روزهای خوب آنست بدانید که رابطه خوبی ندارید وادامه دار شدن آن میتواند آسیب بیشتری بزند چرا که نباید به امید تغییر طرف مقابل در این مسیر پیشروی کنید، تمامیت طرف مقابلتان را همین رفتارها بدانید وبا همین ویژگی ها تصمیم گیری کنید.

باسپاس از اعتمادتان

الهه دهقانیان

خانه توانگری طوبی


معرفی درس
رابطه عاطفی بهتر
معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه