با سلام

متن نامه شما را خواندم.

برایم این سوال پیش آمد که آیا این احساس را فقط در شرایطی که میخواهید ارائه دهید تجربه می کنید یا در حوزه های دیگر زندگی تان مثل روابط با دوستان و افراد ناشناس هم اتفاق می افتد؟

با این حال اگر تمرکز را روی همین موضوع بگذاریم که ارائه کنفرانس و پایان نامه برایتان کار سختی است باتوجه به اینکه موضوع کنفرانس را مشخص کرده اید، قبلش تمرین کرده بودید و....با این حال مضطرب شده بودید و نتوانستید ارائه دهید. در زمان هایی که چنین احساساتی به سراغ تان می آید به این سوالات پاسخ دهید (میتوانید جدولی تهیه کنید و در یک ستون سوالات را یادداشت کنید و در ستون دوم به پاسخ سوالات بپردازید):

1- دقیقا پیش بینی می کنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟

2- چقدر از 0 تا 100 امکان دارد این اتفاق در واقعیت رخ دهد؟ نتیجه را چقدر منفی پیش بینی می کنید از 0 تا100؟

3- بدترین نتیجه ممکن چیست؟

4- محتمل ترین نتیجه ممکن چیست؟

5- بهترین نتیجه ممکن چیست؟

6- آیا فجایعی را پیش بینی می کنید که به واقعیت نزدیک نیستند؟ مثال بزنید

7- آیا هیجان هایتان (اضطراب) به شما خط می دهند؟ آیا به خودتان می گویید "احساس می کنم مضطربم پس اتفاق بدی خواهد افتاد"؟

8- آیا این راهی منطقی برای پیش بینی شرایط است؟ چرا؟

9- چندبار در گذشته پیش بینی های شما اشتباه از آب درآمده است؟ در آخر چه اتفاقی افتاد؟

10- نگرانی در این مورد برای شما چه سود و زیانی دارد؟ 

هرچند اندیشیدن به سوالاتی که مطرح شد می تواند موقعیت را برایتان شفاف نماید با این حال به شما پیشنهاد می کنم در موقعیتی که قرار می گیرید به خاطر داشته باشید یک فکر، فقط فکر است، واقعیت نیست. فکرتان را در ذهن خودتان نگه دارید، بدانید که واقعیت و افکار شما دو چیز متفاوت هستند. وقتی تبدیل به یک مشاهده گر می شوید می توانید به راحتی نظاره گر افکارتان باشید و قبل از اینکه افکار ناکارآمدتان دست به کنترل تان بزنند به بررسی دقیق موقعیت بپردازید و احساس تان را تحمل کنید و به مسیرتان ادامه دهید.

از خودتان بپرسید آیا واقعا نگرانی هایتان واقعی هستند؟

به شما کتاب رهایی از نگرانی، ترجمه دکتر حسن حمیدپور، انتشارات ارجمند را پیشنهاد می کنم که در این کتاب به 10 راه حل ساده برای نگرانی پرداخته شده است. 

باتشکر

زهرا محمدی- خانه توانگری طوبی