سلام بانوی گرامی

نامه شما را خواندم و متوجه شدم که شریک عاطفی شما به واسطه شرایط خانوادگی و بیماری که برایشان ایجاد شده است از برقراری رابطه صمیمانه با شما اجتناب کرده اندو رابطه عاطفیتان به ارتباطی یک سویه تبدیل شده است.  می توان حدس زد که برای شما پذیرش و تحمل این وضعیت دشوار است . این که می فرمایید نمی خواهم نقش مشاور را بازی کنم تصمیم بالغانه ای است چرا که شما در این نقش و جایگاه بنا نیست قرار بگیرید و برای تصمیم به ازدواج، خود فرد لازم است که به یک بلوغ و پختگی برسد و مسئولیت این تعهد و قول و قراری که به عهده می گیرند را قبول کند. و همچنین برای تصمیم به ازدواج نمی توان انتظار داشت که هیچ شک و دودلی باقی نماند و بلاخره درصدی احتمال پشیمانی وجود دارد.به هر حال در نظر داشته باشید که همیشه هم اینطور پیش نمی رود که ما با کسی که دوستش داریم لزوما  خوشبخت هم باشیم. لازم است اولویت ها و معیارهای  خود را برای ازدواج بررسی کنید و ببینید که آیا ایشان با رفتار هایی که ازشان دیده اید این معیارها را پوشش می دهند یا خیر؟ و ممکن است در نهایت به این جمع بندی برسید که علیرغم علاقه مندی به ایشان بهتر است ازشان فاصله بگیرید و رابطه تان را قطع کنید.

حال سوالی که می توانید از خودتان بپرسید این است که با توجه به اینکه ایشان ارتباطشان را با شما قطع کرده اند و ارتباط شما یک سویه است، چه چیزی شما را در این رابطه نگه داشته است؟ در انتهای نامه خود به ترس از تنها شدن و احساس خالی بودن اشاره کردید و به نظرم مهمترین قسمت همینجاست که  می توانید به خودتان کمک کنید تا از دل این ترسها عبور کنید و نهایتا تصمیمی بالغانه برای خودتان و زندگیتان بگیرید. هر قدر این احساسات را انکار کنید و به سمتشان نروید بیشتر در این رابطه یک طرفه باقی می مانید.

بیرون آمدن از این رابطه بدون روبرو شدن با ترسهایتان مثل این است که از رودخانه ای بخواهید رد شوید بدون اینکه خیس شوید.نمی توانید بدون اینکه خیس شوید از رودخانه رد شوید.

درس غیر حضوری ازدواج 360 و مثبت می تواند شما را در ساختن رابطه عاطفی موثر کمک و راهنمایی کند.

با تشکر از اعتماد شما

مونا گوشه 

خانه توانگری طوبی