وقتي پسرم حدود ٢ سال داشت متاركه كردم. ٦ ساله بود كه مجدد ازدواج كردم حاصل ازدواج فرزندان دوقلوي پسر من هستند. از زمان تولد دوقلوها اختلافات پسربزرگم با همسرم شروع شد وبع با بچه ها دعوا اذيت بحث. ٦ ماه پيش من مبتلا به سرطان سينه شدم. طي يك بحث و دعوا بين پسرم و همسرم. پسرم گفت من ديگه نميتونم با شما زندگي كنم و وفت خونه مادرم اونجا تقريبا راحته ولي با دست پس ميزنه با پا پيش ميكشه نميدونم چه كنم. رابطه خودم و همسرم خيلي خراب شده به شدت ازشون دلخورم چون هميشه بهش گفته بودم كخ نگران دوران بلوغ پسرم هستم و حس ميكنم كه از لحاظ عاطفي و رواني ايشون كوتاهي كردن و چطور ممكنه براي پسري كه ١٥ سال تنهايي بزرگ كردم و پدر خودش فقط ٤-٥ بار چند سال پيش به ديدنش اومده و ازش خبري نيست منو وسط يه بيماري سخت ول كنه و بره. البته كه خودم هم مقصر بودم كه نتونستم شرايط رو مديريت كنم ولي الان نميدونم چه رفتاري درستتره. پسرم رو ميبينم بعضي روزا سرحال و ميگه و ميخنده بعضي روزا ناراحته طلبكاره عصبيه بعضي وقتا گريه ميكنه. الان بيشتر به فكر سلامت روانش هستم و اينكه دلم ميخواد پيش خودم باشه من نتونستم بچم نگه دارم

مهمترین سوال :
گير كردم بين فرزندم همسرم و دوقلوها مادر و برادرم هر كس يه حرفي ميزنه من راه درست تشخيص نميكنم و به علت بيماري و شيمي درماني خيلي ضعيفم از نظر رواني نميدونم چه راه و رفتاري درسته لطفا راهنمايي كنيد