پرسشگر گرامی سلام

نامه شما را خواندم ، اینطور به نظر می رسد که شما در یک انزوای اجتماعی گیر افتاده اید، به طوری که از صمیمی شدن با افراد اجتناب می کنید، از طرفی اینکه یک دوست صمیمی 4 ساله دارید پس نشان می دهد که توانایی برقراری و تداوم رابطه را دارید ، بخشی از این خلوت می تواند به خاطر تفاوت تیپ شخصیتی  افراد باشد که درونگرایی و برونگرایی افراد را مشخص می کند و این موضوع لزوما نه عیب است نه  حسن صرفا تفاوت فردی افراد است و افراد درونگرا بیشتر تمایل به داشتن خلوت و یا ارتباط با افراد کم و محدود را دارند و بیشتر از خلوت های خود انرژی می گیرند در حالی که افراد برونگرا بیشتر جمع را دوست دارند و از بودن در جمع است که انرژی می گیرند و لذت می برند.

حال بهتر است بپردازیم به این که در رابطه با دیگر افراد چه موانعی برای نزدیک شدن و یا صمیمی شدن برای شما وجود دارد. برای پیدا کردن این موانع اول موقعیتی که درش قرار  می گیرید که دچار انزوا می شوید اضطراب می گیرید و یا احساس آشفتگی می کنید را مشخص کنید، در آن موقعیت ها از خودتان بپرسید که چه فکری از ذهنتان می گذرد. با رد یابی این افکار می توانید به باور های ناکارآمدی که باعث تشدید این  شرایط برای شما می شوند پی می برید.

مثلا آیا این جمله ها را با خود تکرار می کنید؟ 

" من آدم سرزبون داری نیستم در نتیجه کسی از من خوشش نمی آید"

"من آدم عجیب و غریبی هستم"

" من حرف خاصی برای گفتن ندارم" اینها نمونه هایی از افکار بودند که می تواند به باور بی ارزشی یا  دوست داشتنی نبودن ختم شوند. شما از خودتان بپرسید که چه افکاری دارید. صحت آنها را یک بار دیگر بررسی کنید ببینید . شواهد مخالف و موافق برای آنها بنویسید.

مثلا اگر خود را آدم بی سرزبونی می دانید، تعریف خود را مشخصا از سرزبون دار بودن چیست ؟  دوم ببینید که با تعریفی که از این ویژگی کردید چقدانتظاری که از خودتان دارید برای برقراری ارتباط دارید معقول است. چقدر تفاوت های فردی خود را با دیگران  را که می تواند بسیار عادی هم باشد دارید عیب و نقص تلقی می کنید که اگر اینطور است  در واقع با این کار به احساس ارزشمندی خود آسیب می زنید. 

با چالش با باور ها و فکر ها می توانید بسیار از ارزش و اعتبار این افکار مانع ساز کم کنید. که قدم موثری است.

اقدام موثر بعدی می تواند این باشد که شما موقعیت هایی که براتون دشوارهست را ابتدا لیست کنید و بهشون از یک تا ده به میزان اضطرابتون در مواجه با آنها امتیاز دهید. از کم اضطراب ترین موقعیت شروع کنید به مواجه شدن و تحمل تمام احساس هایی که دارید تجربه می کنید. وقتی براتون عادی شد برید سراغ مرحله بعد به این ترتیب آهسته آهسته می توانید این پیله ای که براتون امنیتی هم ایجاد می کند را کنار گذاشته و دایره ارتباطات و افراد امن پیرامونتان را گسترش دهید.

به عنوان مثال موقعیت های که شما از آنها ممکن است  از رویارویی با آنها اجتناب کنید  که نتیجه آن گسترش انزوا و تنهایی و عدم برقراری ارتباط است.

مهمانی رفتن/ همراهی برای صرف شام با جمع/ قرار سینما یا تفریحی گذاشتن و ....

در واقع شما با قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی و تفریحی است که می توانید با جمعی ابتدا آشنا شوید و آهسته با افرادی که در آن جمع به افکار و عقاید شما تفکراتشان نزدیک تر است صمیمی تر شوید، به اصطلاح موضوعی برای صحبت مشترک داشته باشید .

میزان این صمیمیت می تواند بنا به خواسته شما و طرف مقابلتان تعیین شود اما مهم است که شما مراقب باشید که نیازها و خواسته های خود و اولویت هایتان را در نظر داشته باشید تا رابطه تعادل خوبی داشته باشد. در این صورت است که احساس ارزشمندی شما به  وجود دیگران وصل نمی شود چرا که شما با این کار درواقع حد و حدود خود را نیز رعایت می کنید.

کتاب زندگی خود را بیافرینید فصل 9، تله طرد اجتماعی را توضیح می دهد که می تواند برای شما کارآمد باشد.

با تشکر از اعتماد شما

مونا گوشه - خانه توانگری طوبی