پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
درود بر شما
نامه تان را خواندم دوست عزیز. آنچه که بیش از رسیدن به وزن ایده آل در مورد شما اهمیت دارد حس "من خوب نیستم" و اضطرابی است که پشت این نوع خوردن شما وجود دارد.
از نظر روانشناسی ما دو نوع مشکل در زمینه خوردن داریم: یکی «بولیمیا» یا همان پرخوری روانی که فرد به صورت ناهشیار شروع می کند به پرخوری کردن و هدف از خوردن برای او سیری نیست، بلکه نوعی واکنش به اضطراب و روشی برای آرام کردن خود است. دیگری «آنورکسیا» یا کم اشتهایی عصبی که نقطه مقابل بولیمیاست و فرد دلش نمی خواهد چیزی بخورد. مهمترین علامت پرخوری روانی این است که فرد غذا نمی خورد تا سیر شود. این رفتار برای کاری غیر از کسب انرژی است. افراد معمولا غذا را می خورند فقط به خاطر اینکه کمبود مواد غذایی و کالری و در کل کمبود بدن شان را جبران کنند اما در پرخوری روانی، فرد اصلا برای رفع نیازهای بدنش نمی خورد. خوبست بدانید افرادی که پرخوری عصبی دارند معمولا اعتماد به نفس پایینی داشته و گاهی اوقات هم دچار افسردگی هستند.
از جمله عوامل موثر در پرخوری عصبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
پرخوری و عواقب پرخوری باعث میشود حواستان نسبت به مشکل به وجود آمده پرت شود. در نتیجه نسبت به درد، الگوهای ذهنی منفی و مشکلات فیزیکی حاصل از آن بی حس میشوید و آن را با غذا و یک لذت لحظهای مثل شیرینی عوض میکنید. شاید میخواهید احساس اضطرابتان را با احساسی عوض کنید که کمتر برایتان سخت باشد و بیشتر تحت کنترل شما قرار گیرد. اما توجه داشته باشید که این الگوی رفتاری باعث می شود فقط رنج بیشتری را تجربه کنید. داشتن وزن متناسب برای حفظ سلامتی البته مطلوبست اما وقتی حالت وسواس پیدا کرده و با اضطراب و عصبی شدن همراه است یعنی تمرکز اصلی شما باید روی ریشه این رفتار باشد. پرخوری عصبی عمدتاً پاسخ به یک نیاز روانی ارضا نشده و یا یک استرسِ نادیده گرفته شده است.
مرقوم فرموده اید: با هرکس هم آشنا میشم اولش درمورد چاقیم حرف میزنه، خودم هم باعثش هستم اما خودمو دوست ندارم
بدیهی است که همه افراد پیرامون ما دلسوز یا خردمند نیستند و برای برخی از افراد هم چیزی به نام حریم شخصی تعریف نشده. اینگونه افراد به راحتی حد و مرزها را می شکنند و در مورد مسائل خصوصی افراد اظهار نظر می کنند که در واقع هیچ ربطی هم به آنها ندارد. نمی توان انتظار رفتار مناسب از همگان را داشت اما به نظر می رسد مسئله اصلی شما همین جمله ای است که نوشته اید خودتان را دوست ندارید. وقتی خودتان را دوست ندارید دنبال تایید بیرونی هستید؛ پس خوبست توجه اصلی شما روی همین دوست نداشتن خودتان باشد نه اینکه فلان وزن را داشته باشم و اندامم چنان شود. شما نیاز دارید در وهله اول رفتار وسواسی تان در مورد خوردن را کنترل کنید نه الزاماً وزن تان را.
خدمت شما پیشنهاد می شود برای کنترل علائم اصلی خود به یک روانپزشک مراجعه بفرمایید تا با مصرف دارو اضطراب تان کنترل شود. سپس مراجعه حضوری به یک روانشناس داشته باشید تا با استفاده از تکنیکهای شناختی، به حل این مسئله بپردازید. همچنین مطالعه کتاب آنجا که عقل حاکم است خدمت تان پیشنهاد می شود. این کتاب روش هايی را آموزش ميدهد که در بهبود مسائلی مانند افسردگی، اضطراب، خشم و احساس گناه موثر است. موفق باشید.
از اعتماد شما سپاسگزارم
علی اکبری-خانه توانگری طوبی