تو یه رابطه ی 4 سال و نیمه درگیر بودم. قبل از این رابطه با هیچ پسری در ارتباط نبودم و سرم تو درس و مشقم بود. این آقا هم کلاسی دانشگاهم بود و من هم اولین کسی بودم که تو زندگی ایشون بودم. ما کاملا عاشق هم هستیم و بهش اعتماد کامل دارم. اما ایشون الان شرایط ازدواج رو به دلیل سربازی نداره. همه خانواده اش و حتی خودش میگن صبر کنم تا حدود 4 سال دیگه. اما من به دلیل تک فرزند بودن و فوت پدرم و درگیری حال حاضر مادرم با سرطان، نمیتونم صبر کنم و دوست دارم مامانم به تنها آرزوش یعنی دیدن ازدواج من برسه. خودم هم خیلی میترسم سنم برای ازدواج بالا بره، چون خواستگار هام هم به خاطر این آقا رد کردم.
الان میخوام رابطه ام رو باهاش تمام کنم، از سویی نگران اون آقام.
چون میترسم ضربه بخوره. از سویی هم، میترسم خودم نابود بشم، چون واقعاً هم رو دوست داریم. یعنی مطمئنم مثل این آقا برام پیدا نمیشه.

مهمترین سوال :
در حال حاضر نمیدونم باید صبر کنم یا به موقعیت های ازدواجم فکر کنم؟ نمیدونم باید رابطه رو کات کنم یا باید سختی های راه عشق رو تحمل کنم و ادامه بدم؟