سلام . نوشته تان را خوندم و از اینکه چنین شرایطی دارید متاسف شدم .درک میکنم که نگران اینده خود هستید .

بیان کردید که 3 مرتبه وارد روابطی شدید که در انتها به نتیجه ای نرسیده و متاسفانه شما را ترک کرده اند .چنین تجربه هایی بسیار دردناک است .تا چه میزان اعتقاد دارید که رسیدن به چنین نتایجی صرفا به خاطر مکان زندگی و سطح اجتماعی  شما است ؟ آیا در اطرافیان و هم ردیفان شما کسانی بوده اند که روابطشان با موفقیت پیش رفته و ازدواج های معقولی داشته اند ؟

معمولا والدین عهده دار شرایط مطلوب زندگی فرزندان خود هستند  . اما در مواردی که چنین مسولیتی از طرف آنها به هر دلیلی انجام نشود ، نقش فرزندان در ارتقاء و ترقی خودشان از دیدگاه شما تا چه حد است ؟

دوست عزیز لازم است توجه کنید که شما خانم جوان و توانمندی هستید که توانایی تغییر دادن شرایط زندگی خودتان را دارید .در موقعیتی خود را قرار داده اید که خانواده و پدرتان را جلاد زندگی خود می بینید و خودتان در نقش قربانی  .منتظر رابین هود و ناجی  نشسته اید .

خودتان ناجی و تفییر دهنده باشید  و با همه توان سعی کنید زمینه پیشرفت خودتان را فراهم کنید . اینکه این قاعده را برای خود گذاشته اید که هر کسی وارد زندگی من شود عاقبت من را به خاطر شرایط زندگی ام ترک می کند ، باور اشتباه و فرسایشی است که می تواند شما را در حالت انفعال نگه دارد . شما مهارت هایی دارید که می توانید با تکیه بر آنها و تلاش برای ارتقاء آن  (از جمله پیدا کردن شغلی مرتبط با مهارتتان ) معمار زندگی خود باشید ...

با آرزوی موفقیت و کامیابی برایتان ...

نسرین قربان زاده _خانه توانگری طوبی