با سلام. من ۲ سال است ازدواج کردم. با مادر شوهرم در یک ساختمان در طبقه مجزا زندگی میکنیم و ایشان همسر ندارند. شوهر من وابستگی شدید به مادرش داره، طوری که زمان رابطه ی دو نفره مون، ترجیح میده با مادرش باشه. فوق العاده دهن بین و بسیار زود عصبانی میشه و کم حوصله است. موقع دعوا من رو از خونه بیرون میکنه و مادرش حمایتش میکنه. مزایای اخلاقی که داره مهربون، دل پاک، با گذشت هست ولی من هر دو ماه یکبار خونه پدرم قهر هستم. گاهی به میل خودم و گاهی بیرونم میکنه. بلاتکلیفم، مشاوره هم رفتیم، میگن تفاوت اخلاقی دارید. اصلا حاضر نیست خونمون رو جدا کنه و خیلی فحش میده. درضمن ۹ سال تفاوت سنی داریم و من خودم کارمندم و احساس استقلالم اونا رو خیلی اذیت میکنه

مهمترین سوال :
میگم تا بچه ندارم جدا بشم بهتر هستش یا نه باید تلاش کنم؟ از مشاور محترم درخواست دارم من رو راهنمایی کنند و بگن ادامه زندگی برای من بهتر است یا جدایی؟ در ضمن من ترس اجتماعی دارم و حرف اطرافیان خیلی اذیتم میکنه. از اینکه سرشکسته بشم و پشت سرم حرف بزنند اذیت میشم. اگر تا آخر عمر تنها بمونم و پدر و مادرم دیگه نباشند چیکار کنم؟