سلام . 

نوشته شما را خواندم . ممنونم که با ما در ارتباط هستید .

بیان کردید که در 31 سالگی به دستاوردهای خوبی در زندگی تان رسیده اید و از نظر سطح تحصیلات ، جایگاه شغلی و اقتصادی تا حد نسبتا مطلوبی پیشرفت داشته اید . مشکلی که شما را آزار می دهد این است که با وجود تلاش و پشتکار خوبی که در خود می بینید باز هم  بهترین خودتان نیستید و از این که نمی توانید به بهترین خودتان دست پیدا کنید ناراحتید.

نکته مهمی که بهتر است به آن توجه کنید این است که بهترین شما به چه معنا است؟ بهترین خود بودن یعنی چه؟ چه کسانی را در اطراف خود می شناسید که بهترین کارکرد را دارند و هیچ نقطه منفی در آنها وجود ندارد؟ اگر در مواردی انتظاری که از خودتان دارید بر اورده نشود چه افکاری دارید  و به خودتان چه می گویید؟ این شیوه شما نزدیک به رفتار کدام یک از والدین شماست؟ 

اینکه ما همیشه از خودمان انتظار داشته باشیم بهترین عملکرد را داشته باشیم از تله کمال طلبی ما ناشی می شود که در دراز مدت باعث فرسودگی و خستگی ما خواهد شد . این تله به دلیل تایید های مثبتی که از اجتماع و از اطرافیان ما می گیرد تقویت شده و برای ما تبدیل به ارزش می شود که در صورت فاصله گرفتن از آن معیار ها دچار خود سرزنشی  و احساس از دست دادن فرصت های زندگی به ما دست می دهد.

 کاری که می توانیم انجام بدهیم این است که به خودمان فرصت بدهیم  گاهی هیچ کاری نکنیم . هیج دست اوردی به دست نیاورده و هیچ برنامه ای را برای مدت کوتاهی دنبال نکنیم . گاهی کمال طلبی در افراد به اندازه ای تشدید می شود که افراد از ترس نتیجه ای که ممکن است بهترین نباشد هیچ کاری انجام نداده و در دام اهمال کاری می افتند. اکر هدفی را دنبال می کنیم آن هدف مطلوب ترین حالت ممکن را نداشته  و جابرای کمی خطا از طرف ما را داشته باشد.

اینکه خواسته اید تنبلی را کنار گذاشته و به اهداف خود بپردازید به همین موضوع بر می گردد که از دید شما تنبلی نکردن یعنی همیشه فعال بودن و بهترین نتیجه ره کسب کردن . این ناشی از تله های روانی شماست که بهتر است آنها را با مطالعه کتاب های توصیه شده و همچنین سی دی های آموزشی  تعدیل و کنترل کنید .

با ارزوی راهی روشن و با آرامش در زندگی تان...

نسرین قربان زاده _ خانه توانگری طوبی