سلام پرسشگر گرامی 

نامه دقیق شما را خواندم به خاطر سقط جنین تان متاسفم . 

از ناامیدی تان برای نتیجه نگرفتن نوشته اید همانطور که آقای دکتر شیری در درس غیر حضوری شفای ناامیدی توضیح داده اند خروج از وضعیت ناامیدی و افسردگی سه مرحله دارد ۱.جدایی از وضعیت زندگی، ۲.حیرانی و سردرگمی و ۳.بازگشت به زندگی ..

می توانید بررسی کنید الان در کدام یک از این مراحل هستید ؟  همه ما در زندگی لحظاتی را تجربه کرده ایم برایمان باارزش است و به نوعی نقطه اتصال مان محسوب میشود می تواند خاطره ایی شیرین ، عشقی قدیمی ، لحظه ایی افتخار آمیز باشد .. شاید داشتن جان تازه ایی در وجودتان و آگاهی از آن نیز جزیی از همان لحظات باشد .. با یادآوری آن لحظه ، آن عشق همان خاطره در زمانی که یاس و ناامیدی تمام وجود شما را در می گیرد می توانید احساس بهتری را تجربه کرده تا حدودی استرس ها و هیجانات منفی خودتان را کنترل کنید .

البته که داشتن خانواده ایی بزرگ مانند آنچه همیشه در ذهن خود تصور می کرده اید زیبا و دلنشین است اما گاهی شرایط در زندگی به گونه ایی است که محدودیت های آن به ما اجازه داشتن آنچه می خواهیم را نمی دهد ، در این موارد دچار یاس و ناامیدی می شویم داشتن یک برنامه مدون برای انجام کاری جهت رهایی از این استرس و ناامیدی درونی مثل مدیتیشن ، انجام مناسک خاص بنا بر عقاید شخصی شما ، آنچه با آن لذت را به همراه آرامش تجربه می کنید ( نقاشی، موسیقی ، ورزش و .... )  برایتان مفید خواهد بود . 

به طور خاص در مورد فرزند آوری تا این میزان اطلاعات دارم که هر چه بیشتر فشار و استرس را تجربه کنید کمتر نتیجه خواهید گرفت .

شما تلاش کرده اید که فشار بیرونی را حدودی کنترل کنید و کمتر از دغدغه خودتان صحبت کنید اما توجه داشته باشید پرداختن افراطی شما به این مسئله در وجود خودتان و احساس گناهی که به جهت تعلل در استراحت با خودتان حمل می کنید به مراتب آسیب بیشتری به همراه دارد . 

در واقع اشتیاق برای داشتن فرزند خوب است به شما انگیزه ی قوی بودن و صبوری و تلاش می دهد اما تحمل فشار و استرس و حمل احساس گناه کمکتان نمی کند . همانطور که در نوشته تان اشاره کرده اید در زمان بارداری شرایط بهتری را نمی توانستید رقم بزنید .. با مرخصی تان موافقت نشد و همه شرایط در دست شما نبود. 

در مرحله اول به این موضوع متمرکز شوید که با نداشتن فرزند چه اتفاقی برای شما می افتد ؟ چه احساسی را با خود حمل می کنید ؟ 

خانواده ایی کوچک اما صمیمی برایتان چه معنایی دارد ؟

آیا موضوعی و یا خاطره از کودکی به خاطر می آورید که برای این مفاهیم ( مادر شدن، نازا بودن، خانواده بزرگ) ارزش گذاری کرده باشند ؟ 

در پس این خاطرات و مفاهیم چه افکاری نهفته است ؟ از به یاد آوری آنها چه احساساتی را تجربه می کنید ؟ 

در مرحله دوم به این موضوع فکر کنید که اگر بچه دار نشوید چطور می توانید راه های بازیابی صمیمیت و عشق و دغدعه های مشترک را در زندگی خود جاری کنید ؟ 

سومین مرحله کوتاه کردن دخالت های  خانواده ، محیط و جامعه میباشد . توصیه می کنم در صورت لزوم با گفتگویی بالغانه چارچوب های خود و همسرتان را در برخورد با دیگران تقویت کنید و دست از حمایت یکدیگر برندارید . 

مرحله چهارم فرآیند حل مسئله است با توجه به پیشرفت علم راه های متفاوت و موثری برای فرزند آوری در اختیار است . میتوانید به آنها هم فکر کنید . 

از اعتماد شما سپاسگزارم .

ساجده ودودی 

خانه توانگری طوبی