سرکار خانم ف

نوشته تان را خواندم 

زندگی  در یک خانواده پرتنش باعث میشود که با خودمان استرس ها و اضطرابهای زیادی  را حمل کرده و مدام انگار منتظر اتفاق افتادن یک فاجعه باشیم. 

بودن  در چنین خانواده ای برای شما که ذاتا انسانی درونگرا هستید و احساساتتان را به راحتی بروز نمیدهید، حتی سخت تر و آسیب زننده تر نیز هست.

این ها قابل درک هست اما یک جایی باید آن را تمام کرد. شما مسئول رفتار اشتباه و بد والدین خود نیستید و قرار نیست که تاوان سنگین تری بابت آن بدهید. 

قطعا هستند کسانیکه شما بتوانید به آنها نزدیک شده، اعتماد کنید و قسمتی از آنچه تجربه میکنید را با آنها شریک شوید و توسط آنها فهمیده شوید. 

شما قطعا تله هایی در زندگی خود دارید مثل تله محرومیت هیجانی یا رها شدگی که واسطه آسیب خوردن به نیاز داشتن امنیت در کودکی در شما شکل گرفته است. اما همیشه پاسختان به این تله اجتناب بوده است .

به بهانه داشتن خانواده پرتنش و ترس از آبرو کلا از روابط عاطفی اجتناب کرده اید. اما این نوع رفتار جایی بالاخره آزاردهنده خواهد شد.

از نوع تنش های  درون خانواده و مشکلتان با پدر چیزی بیان نکرده بودید که بشود راه حل های  احتمالی آنها را بررسی کرد  ولی  شما همیشه میتوانید بخشی از این تنش ها نباشید.

سرگرمی های انفرادی برای خودتان تدارک ببینید. با دوستانتان معاشرت بیشتری داشته باشید و وقت کمتری را در خانه سپری کنید. 

وزن زیادی  که به روابط و اتفاقات درون خانواده میدهید تمامی روابط شما را در بیرون آن تحت الشعاع خود قرار داده است در صورتیکه فردیت شما دقیقا با خانوادتان یک معنی  نمیدهد. 

روی  تله ها و عزت نفس خودتان بیشتر کار کنید و هویتتان را جدا از خانواده تعریف کرده وبشناسید. 

آگاهی کامل شما از شرایط درون تان شما را آماده ی تغییر خواهد کرد و سپس اعتماد به نفس لازم برای ورود به یک رابطه درست را به دست خواهید آورد. 

از اعتماد شما به مجموعه ما سپاسگدارم

سارا میرزامحمدی