سلام . 

نوشته تان را خواندم .

اینکه در ابتدای جوانی با برنامه ریزی و هدفمند حرکت می کنید قابل ستایش است . نکته ای که لازم است به آن توجه کنید این است که اگر طبق  برنامه هایی که از پیش برای خود تعیین کرده اید حرکت نکنید و یا به تمام اهدافی که مشخص کرده اید دست پیدا نکنید چه واکنشی نشان  می دهید؟ اینکه از برنامه عقب بمانید برای شما چه معنایی دارد؟ چه کسی در خانواده تان به برنامه ریزی و لزوم حرکت بر اساس برنامه تاکید داشته و دارد؟ اگر چنین کسی در اطرافیان شما نیست چه عاملی باعث شده که شما چنین فشاری را برای خودتان در نظر بگیرید؟ 

واکنش های ما نسبت به اطرافیان و والدینمان  به گونه است که  دوست داریم از آنها تایید بگیریم. به نظر میرسد شما هم از تلاشی که می کنید تشویق و تایید گرفته اید که همچنان به این شیوه ادامه می دهید. اینکه ما برای زندگی مان برنامه ریزی داشته و بر اساس آن حرکت کنیم بسیار مقبول است اما تا جایی که این برنامه ریزی ها به اصل زندگی ما تبدیل نشده و ما را تحت فشار قرار ندهند. 

اینکه نگران این هستید که تنها بمانید به تله زندگی شما بر میگردد که لازم است با مطالعه کتاب هایی که این تله ها را به شما میشناساند ، از فعالیت آنها کاسته و تا حدودی به آرامش برسید.ترس از تنها ماندن اغلب برای ما عواقبی همچون باج دادن های پی در پی به همراه خواهد داشت. بیان کردید که با زحمتی که کشیدید توانستید مبلغی را کسب کنید که بتوانید آن مبلغ را با دوستتان تفریح کنید. به نظر شما آنچه را که پس انداز کرده اید باید صرف تفریح کنید؟ اگر از دوستانتان کسی  تمام پس اندارش را صزف تفریح می کرد شما چه توصیه ای به او می کردید؟  در چه موقعیت های دیگری چنین رفتار می کنید؟ 

بهتر است همان گونه که برای زندگی و اهدافتان برنامه ریزی می کنید برای ادامه تحصیل و کسب مهارت نیز برنامه ریزی نمایید . تفریح جزء مهمی از زندگی است اما بخش های مهم دیگری در زندگی ما وجود دارد که لازم است به آنها نیز بپردازید.

با ارزوی موفقیت برای شما در مسیر زندگیتان..

نسرین قربان زاده _ خانه توانگری طوبی