پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
سلام
نامه شما را خواندم.
این نامه من را یاد جمله ای از آقای دکتر انداخت که انتخاب های ما در زندگی به ندرت بین خوب و بد است و بیشتر ما بین بد و بدتر گیر می کنیم.
اینکه در این شرایط بی ثبات، غیرقابل پیش بینی و بلاتکلیف بمانید که در شما احساس ناامنی ایجاد می کند بهتر است یا اینکه جدا شوید با خاطراتی که برایتان می ماند و به راحتی هم فراموش نمی شود.
حقیقتا فراموشی به معنایی که ما به دنبال آن هستیم وجود ندارد شبیه طعم یک غذای لذیذ در کام ماست. شاید دیگر ی غذایی مشابه با آن طعم نخوریم اما به این معنی نیست چون چیز دیگری هم طعم آن نمی شود ما از خوردن آن غذا دست بکشیم. ذهن ما می تواند با بال و پر ندادن به خاطرات و گذر کردن از آنها خاطرات جدیدی را بسازد.
فرضا شما یکسال دیگر هم در این رابطه به این شکل ماندید آیا بعداز آن انتظار این رابطه لزوما به ازدواج ختم می شود؟ والدین شما، والدین ایشان موافق با این ازدواج هستند؟
به نظرم مشخص کردن ددلاینی برای اینکه ایشان حداقل تصمیم شان را با خانواده مطرح کنند ( لازم نیست در همان لحظه و ابتدای آشنایی شرایط برادرشان را بیان کنند ) و فرصتی برای دیدار خانواده ها با هم ترتیب دهند و بعد از آن برای بیان شرایط شان با والدین شما گفتگو کنند میتواند به شما اطمینان خاطری بیشتری دهد تا اگر لازم به انتظار و صبوری می باشد با آرامش بیشتری ایشان را همراهی نمایید.
باتوجه به شرایط ایشان، عدم آشنایی خانواده ها با هم، بلاتکلیفی این رابطه، اگر بعد از مدتی به سرانجام نرسید چه پیامدهایی می تواند برای شما داشته باشد؟
باتشکر
زهرا محمدی- خانه توانگری طوبی