سلام. 

از اینکه مساله تان را با ما در میان گذاشته اید از شما ممنونم.

همان گونه که بیان کرده اید از ابتدا ازدواجتان بر پایه رابطه صمیمانه ای پایه گذاری نشده است و رفتارهایی مانند پرخاشگری ، فحاشی و هرزگاهی برخوردهای فیزیکی در افزایش انزجار  ودور شدن از یکدیگر موثر بوده است. احساس خشمی که شما نسبت به ایشان احساس می کنید به اندازه ای است که توان تحمل ایشان را نداشته و حس می کنید به مرز انفجار رسیده اید .اقداماتی که انجام داده اید نیز با تغییری همراه نبوده است. اینکه شما در طول سالیان ازدواجتان حس مثبتی به همسرتان نداشته اید باعث عدم تامین نیاز به امنیت روانی و عاطفی در شما شده است و طبیعی است که چنین خشم عمیقی را در خود احساس کنید.برای تخلیه خشم خود از چه روش هایی استفاده می کنید؟ 

عدم تخلیه هیجانات منفی  به مرور باعث انباشت این هیجانات و متاسفانه سرریز شدن آنها به صورت انفجاری است . چیزی که شما اکنون آن را تجربه می نمایید.

احساس تعدیل  انزجار عمیقی که بیان کردید در صورتی که به آن به صورت تخصصی پرداخته شود ، وجود دارد و تا حدودی می توان آنرا با جلسات زوج درمانی کاهش داد . نکته ای که اهمیت دارد به آن توجه بیشتری نشان بدهید این است که ، بیان کردید ظاهر زندگیتان زیبا بوده و در مواردی که مشکلی پیش می آمده با وساطت اطرافیان قضیه حل می شده است.ظاهرزیبای زندگی یعنی اینکه ویترینی که شما از زندگی خود ساخته اید به گونه ای بوده است که اختلافات خود را می پوشاندید و رابطه را خوب جلوه می دادید . در چه موقعیت های دیگری شیوه برخورد شما بدین گونه بوده است : پوشاندن واقعیت و وانمود خوب ؟ آیا در رابطه با دیگران نیز دلخوری های خود را پوشانده  و از ابراز حقیقت دوری می کنید؟

گفتید رابطه شما  از ابتدا دلخواه شما نبوده و به دلایلی که مطرح کردید قدرت خروج از رابطه را نیز نداشته اید. چه عاملی باعث شد که از ابتدا وارد رابطه ای شدید که به آن حسی نداشتید؟ چه عاملی باعث شد که پس از آگاهی از رابطه ایراد دار ، در این رابطه مانده و دارای فرزند شدید؟ افکاری که شما را در این مراحل هدایت می کردند چه بوده است؟

به نظر می رسد  دلیل اینکه شما این شرایط را تحمل کردید و با همسری با چنین ویژگی هایی ادامه دادید، ناشی از تله های روانی شماست. بهتر است با مطالعه کتاب های توصیه شده نسبت به شناسایی تله های خود اقدام کرده و فعالیت آنها را تعدیل کنید.

 اینکه شما به دلیل مادر شدن نتوانستید از نظر کاری پیشرفت کنید و مدتی در خانه بودید انتخاب خودتان بوده یا به اجبار این اتفاق افتاده است؟ اگر انتخاب خودتان بوده، با قبول مسئولیت انتخاب خود از خشمی که به ایشان معطوف می کنید بکاهید.

طلاق همیشه آخرین راهی است که ما به آن فکر می کنیم. با روش های مختلف و آزمون و خطاهایی که برای زندگی خود امتحان می کنیم ،سعی ما انتخاب کم آسیب ترین راه است.

امیدوارم راهتان روشن باشد...

نسرین قربان زاده _ خانه توانگری طوبی