سلام دوست گرامی

وقت شما بخیر

از مهم ترین واژگانی که در محتوای متن تان قابل تامل می باشد ، دو واژه شک و رنجش می باشد. ظاهرا برخی رفتارها از سوی ایشان موجب شک و تردید و در ادامه احساس رنجش در شما می شود. هرچند بیان نمودید این شک ها بی مورد بوده اند. با این حال از سویی دیگر  اشاره می کنید از همه نظر او را دوست دارید و این عشق میان شما متقابل است.

این مهم است که بدانید شما از یک رابطه عاطفی پایدار چه می خواهید؟ در مواقعی که احساس رنجش دارید چگونه احساسات و نیازهای خود را با او در میان می گذارید؟ چگونه از نیازها و خواسته های ایشان آگاه می شوید؟ 

گاهی ماندن در خواسته ها و نیازهای درونی، ما را از پرداختن به نیازها و دغدغه های فرد مقابل باز می دارد. این شکل از درخودماندگی، موجب برهم خوردن تعادل میان نیازهای متقابل شده و رابطه را به سویی می کشاند که ترجیح طرفین نبوده است. سرمایه گذاری روی یک رابطه اتلاف وقت نیست. 

بنابراین چنانچه بر سر موضوعات مهم ( بلوغ های شخصیتی ، روانی،فرهنگی،فکری،خانوادگی،مالی و جنسی) و اولویت های زندگی تان به اشتراک نسبی رسیده اید در خصوص تداوم این رابطه اقدام نمایید. در غیر اینصورت چنانچه رنجش در زندگی،  مقوله مهمی برایتان می باشد ممکن است این تصمیم برای شما به شکلی دیگر اتخاذ شود. با این حال لازم است بررسی نمایید الگوی رنجش در زندگی تان در چه بخش های دیگری نیز ممکن است تجربه شود. و راهبرد شما برای مقابله کارامد با آن چگونه بوده است.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری