سلام .

مطلبی را که نوشته بودید خواندم . اینکه در رابطه ای هستید که نسبت به آن احساس خوبی دارید و آن را رابطه سالمی میدانید باعث خوشحالی است و امیدوارم این روند همچنان برایتان ادامه داشته باشد .

خودشیفتگی در افراد به صورت های متفاوتی بروز پیدا می کند .دلیل این تفاوت در  درجاتی از خودشیفتگی است که افراد تجربه می کنند که شامل:

1) خودشیفته نرمال : فردی خودخواه که خواسته های خودش در اولویت است .

2) خودشیفته بیمار: فردی خودخواه که فاقد همدلی است  . احساس محق بودن همیشگی دارد .نسبت به نیازهای دیگران و احساسات آنها بی تفاوت است .

3)خودشیفته سمی : رهبری است که مبنای رفتارهایش هیچ توجیهی ندارد . با رفتارهایش به دیگران احساس بی ارزشی کامل را منتقل کرده و از تحقیرکردن دیگران هیچ ابایی ندارد .بسیار بدبین است و پرخاشگری های خود را به بدترین شکل بروز می دهد .

با توجه به شناختی که از پارتنرتان دارید ، می توانید سطح خودشیفتگی ایشان را تا حدودی تخمین بزنید .

 طبیعتا زندگی کردن با همسری که درجاتی از خودشیفتگی را دارد کار دشواری به نظر میرسد و حق دارید نگران باشید . زیرا در طول زندگی ممکن است این احساس به شما دست بدهد که اولویت نیستید و احساسات و خواسته های شما نادیده گرفته می شود. 

 دوست گرامی در رابطه با افراد خودشیفته توجه به ویژگی های نفر دوم رابطه نیز اهمیت دارد .اگر شما هم درجاتی از خودشیفتگی را تجربه می کنید ممکن است الگوی تعاملی و رفتاری شما به مشکل بربخورد . بنابراین توصیه ای که می توانم به شما بکنم این است که سعی کنید تا با شناخت بیشتری نسبت به خود و ایشان ، نسبت به تصمیم نهایی خود اقدام کنید . 

با تشکر از اعتماد شما 

نسرین قربان زاده  -خانه توانگری طوبی