سلام .

دوست عزیز ، عمق اندوه و غمگینی شما را درک میکنم .اینکه خواهرزاده نوجوان خود را از دست داده اید غمی بسیار عمیق است که توان تحملش برای هر کسی بسیار دشوار و جانکاه است . اینکه در این شرایط کنار خواهرتان هستید و علیرغم ناراحتی های خودتان تسکین دهنده ایشان نیز هستید ، قابل تقدیر است .

بانوی گرامی ، سوگ دارای مراحلی است که طی کردن این مراحل دشواری های خاص خودش را دارد و اگر به درستی طی نشود آسیب های روحی و روانی شدیدی در پی خواهد داشت :

-مرحله انکار  ( ناتوانی در قبول کردن حادثه )

-مرحله خشم (احساس خشم از اینکه چرا این اتفاق افتاده است )

-مرحله حسرت و چانه زنی (اگر این اتفاق نمی افتاد ... اگر عزیزمان الان کنارمان بود و ...)

-مرحله افسردگی و اندوه عمیق  ( عدم توانایی انجام کارهای روزانه ، احساس پوچی زندگی و...)

-مرحله پذیرش و باز گشت  به زندگی

با توجه به انچه که بیان کردید به نظر می رسد شما مرحله افسردگی را طی می کنید . همه ما انسان هستیم و لحظاتی در زندگی مان پیش می آید که عمیقا احساس درماندگی و افسردگی می کنیم .از دست دادن همیشه سخت و طاقت فرساست و شما یکی از عزیزانتان را از دست داده اید .به خودتان در تجربه کردن چنین احساساتی حق بدهید . توصیه می کنم برای سپری کردن این مرحله و دست یابی به یک آرامش نسبی از کمک های تخصصی یک درمانگر بهره ببرید .

آرزو می کنم توانایی رد شدن از این مرحله از مسیر زندگی تان را ، به دست بیاورید .

 نسرین قربان زاده - خانه توانگری طوبی