همراه عزیز سلام 

نامه تان را خواندم. بحرانی که در حال حاضر دارید با آن دست و پنجه نرم میکنید بحران سخت و آزاردهنده ای ست. کاملا طبیعی و  قابل درک هست که به لحاظ روحی دچار سردرگمی و  افسردگی بشوید. 

اما مسئله ی مهم این هست که نمیشود این شرایط را به همین شکل و شیوه ادامه داد. زندگی مشترک باید فضایی و امن و آرام برای هردوی شما باشه که از تشنج های بیرون از خانه به اون پناه ببرید و به لحظ روحی و جسمی حال بهتری پیدا کنید. 

رفتارهایی که از همسرتون شرح دادید نشان میدهند که ایشون با مشکلاتشون به شیوه کاملا اجتنابی برخورد میکنند و به جای حل کردن از آنها فرار میکنند. مسلما ایشون هم مثل شما نیاز دارند که آگاهی ها شون را از نوع رفتارهاشون و پیامدهاش بالا ببرند. در غیر اینصورت، این الگوی معیوب در روابط احتمالی آینده شون هم تکرار خواهد شد چه شما باشید چه نباشید. 

در مورد خودتان هم فرمودید طی ۸ سال زندگی مشترک مشکلات عدیده ای داشتید ( که با توجه به سبک اجتنابی همسرتون و فرم پذیرش و تسلیم شما، اصلا دور ذهن نیست) و تمام این مدت به خودتان دروغ میگفتید برای حفظ زندگی تون و مسلما با این رفتار هم به خودتان فشار بیش از حد وارد کردید و هم باعث شده اید که همسرتان در تکرار رفتارهای اشتباه تقویت بیشتری بشوند و در مشکلات برای شما سهم بیشتری قائل شوند. 

به هرحال از آنجایی که طلاق لزوما بهترین راه نیست، بهتر است شما تلاشتان را برای بهتر شدن شرایط بکنید و اگر نتیجه ای عاید نشد به راه های دیگه ای مثل جدایی فکر کنید . 

اینبار تلاش درست تری در جهت تغییر انجام بدهید. قرار نیست باز هم تسلیم خواسته همسرتان بشوید. خودتان فعالانه اقدام کنید. 

اولین و مهم ترین قدم برای تغییر بالابردن آگاهی هست‌. 

سعی کنید در یک جو آرام و بی تشنج با همسرتان صحبت کنید و لزوم تحلیل و بررسی مشکلاتتون با هدف بالا بردن آگاهی را براشون شرح بدید. سعی کنید مشکلات ایشون را هم محترم بدونید و برای از بین بردنش تعامل دو نفره داشته باشید.

برای اینکار از کتاب ها و مقالات و گوش نیوش های زیادی که در این زمینه وجود دارند میتوانید استفاده کنید. همچنین کمک حرفه ای از یک فرد متخصص را هم فراموش نکنید. 

امیدوارم با این شیوه ها بتونید شرایط زندگیتون را به سمت مثبت تغییر بدهید. 

ممنون از اعتمادتون

سارا میرزامحمدی