باسلام واحترام

باتوجه به آنچه مطرح فرمودید نکاتی وجود دارد که درصورتیکه به آنها توجه فرمایید متوجه این احساستان خواهید شد.

از آنجاییکه ازدواج یک تصمیم سرنوشت ساز در زندگی هر فردیست بنابراین مانند هر تصمیم مهم دیگری نیاز به دلیل وچرایی درست ومنطقی دارد ،که‌ دلیل شما در این زمینه معقول نبوده است( به دلیل اینکه از علاقه ایشان باخبر بودید ).

نکته دیگر اینست که شما به خودتان اجازه نداده اید که مدتی از رابطه اولتان بگذرد واین جدایی مراحل خود را طی کند ، که بدون گذر از این بحران وارد رابطه شده اید که یکی از دلایل این احساستان میتواند همین باشد.مورد بعد که در این تصمیم گیری دچار خطا شده اید اینست که به نظر میرسد شما ملاک ومعیار مشخص وتعریف شده ای برای انتخابتان نداشته اید ویک آیتم از تصمیم درست را نداشته اید.

همچنین باید برای ازدواج تصویر درستی داشت، که به نظر میرسد این مورد نیز در شما صدق نمی کرده که ازدواج را با زمان دوستی مقایسه میکنید وانتظار دارید همان احساس وشرایط را داشته باشد.

در نهایت احیانا اکنون که فاز هیجانی رابطه کاهش پیدا کرده ،شروع به مقایسه ایشان با ‌پارتنر قبلیتان کرده اید وبا این افکار های منفی واشتباه به تدریج احساستان منفی تر یا بی احساس تر میشوید.

نکته بسیار مهم دیگر بهتر است تله رهاشدگی نیز در شما باید چک شود که فرمودید به پارتنرتان وابسته بوده اید وترس از دست دادنشان داشته اید.

بنابراین تا زمانیکه شخصی مراحل درست یک انتخاب را طی نکند نباید به داشتن یک رابطه درست وموفق امید داشته باشد هرچند که طرف مقابلش فردی باشد با شرایط خوب یا ایده آل. 

اما تازمانیکه پرونده رابطه قبلی در ذهن شما بسته نشود ودست از مقایسه برندارید ونتوانید معیارهای مثبت طرف همسرتان را ببینید نمیتوانید به ایجاد حس مثبت فکر کنید.

باسپاس از اعتمادشما

الهه دهقانیان

خانه توانگری طوبی