سلام پرسشگر گرامی

متن نامه شما را خواندم و از اعتمادتان سپاسگزارم.

اشاره ای به رابطه ی عاطفی تان داشتید و همین طور موقعیت شغلی که تجربه کرده اید، به اضافه ی شرایطی که در خانواده دارید. در هر سه موقعیت احساس خوشایندی را تجربه نمی کنید و این ناکامی ها در هر سه موقعیت میتواند باعث ناامیدی و دلسردی شود. 

در مورد رابطه عاطفی: آیا این رابطه همچنان ادامه دارد؟  آیا مسائلی که ایشان درگیرش بودند پایان یافته؟  آیا در حال حاضر تنها مشکل در این رابطه مخالفت والدین است؟ 

اطلاعاتی از کیفیت این رابطه و اینکه به چه میزانی نیازهای اصلی شما (امنیت، عشق، دوست داشته شدن، توجه، درک و همدلی، خودابرازگری، تفریح ) در این رابطه تامین می شود، ندارم. نکته ای که لازم است به آن اشاره کنم اعتیاد رفتاری نیست که به راحتی کنار گذاشته شود به خاطر اینکه اشاره کردید ده سال است در این رابطه هستید نمیدانم  چقدر از پاکی ایشان می گذرد؟  آیا ترک ایشان  تداوم دارد یا نه؟ آیا در مسیر  پاکی شان لغزش اتفاق افتاده؟  و در مورد کارشان آیا توانسته اند شغلی مناسبی برای مسئولیت پذیری زندگی آینده بیابند یا نه؟ همین دو مسئله اعتیاد و بیکاری میتواند علائم خطری برای انتخاب باشد که لازم است با دقت بررسی کنید و بعد  تصمیم گیری کنید 

 اگر فرض را بر این بگیریم که این مسائل شان حل شده است به شما پیشنهاد میدهم با ایشان گفتگویی داشته باشید و ددلاینی مشخص کنید و بخواهید باتوجه به اینکه ده سال از این رابطه میگذرد  برای خواستگاری رسمی و جدی از شما اقدامی انجام دهند در غیر اینصورت تداوم این رابطه میتواند شما را در این شرایط دلسردتر کند و اینکه موقعیت های دیگرتان را از دست بدهید. هر چند مسیری سخت است با این حال تنها راه مشخص کردن تکلیف این رابطه گفتگویی قاطعانه و مشخص کردن ددلاینی می باشد که اگر تمایل به جدی کردن دارند اقدامی انجام دهند وگرنه شما میتوانید تصمیم دیگری برای این رابطه بگیرید.

در مورد موقعیت شغلی که با توجه به شرایط پیش آمده متاسفانه شغل تان را از دست داده اید و مسلما از دست دادن شغل برای هر کسی ناراحت کننده است. اشاره کردید هفت سال در آن فضا کار کرده اید و پیشرفت و ارتقا شغلی داشته اید و این نشانه دهنده ی توانمندی و پشتکار شماست. هر چند که پیدا کردن کار جدید خیلی راحت نیست اما برای دختر توانمندی مثل شما با داشتن رزومه ی کار خوبی که دارید میتوانید شغل جدیدی پیدا کنید. واقعا در بعضی از شغل ها امکان صد درصد امنیت شغلی وجود ندارد، مهم این است از دستاوردهای شما چیزی کم نشده و میتوانید با این هفت سال تجربه ی کاری به دنبال شغل جدیدی باشید. به اطرافیانتان، همکاران سابق تان می توانید بسپارید و خودتان هم جویا باشید. کار کردن می تواند در احساس مفید بودن و موثر بودن اثرگذار باشد ضمن اینکه شما را از هیجانات منفی دور می کند. 

اینکه برای ادامه تحصیل در دانشگاه ثبت نام کردید به پیشرفت شما میتواند در آینده کمک کند و رزومه ی شما را قوی تر کند و از این بابت به شما تبریک می گویم. در مورد اینکه در کلاس نقاشی ثبت نام کردید توضیحی در مورد علت پشیمانی ذکر نکردید کما اینکه میتواند نیاز شما برای تفریح و لذت که یکی از نیازهای اساسی ماست را پاسخگو باشد.

در رابطه با  برادرتان می توانید از انجمن هایی که در این زمینه فعالیت می کنند کمک و مشورت بگیرید. مسلما شرایط ایشان میتواند شرایط خانواده را تحت تاثیر قرار دهد و قابل درک است که شرایط آسانی نیست. شما میتوانید با مشخص کردن اهداف تان و تلاش برای دستیابی به آنها، زندگی معناداری را تجربه کنید و خودتان برای ایشان الگویی باشید از فردی بالغ که میتواند مسئولیت زندگی و مسئولیت انتخاب هایش را بپذیرد.

نکته: اینکه برادرتان و همینطور طرف مقابل تان  هر دوی درگیر یک مسئله هستند میتواند جای تامل داشته باشد و میتوان به صورت ریشه ای به این مسئله پرداخته شود که چقدر شرایط گذشته شما در انتخاب فردی برای آینده تاثیر داشته است. چقدر دلسوزی باعث می شود در رابطه عاطفی تان بمانید؟ چقدر به دنبال کمک برای تغییر شرایط ایشان هستید؟

ظاهرا گم کرده ی شما در این مسیر و در این شرایط "اهداف" تان می باشد که باعث احساس سردرگمی و دلسردی در شما شده است. مشخص کردن اهدافی برای زندگی شخصی خودتان، تلاش برای رسیدن به آنها، اضافه کردن به مهارت ها و توانمندی هایتان به عنوان سرمایه گذاری بلند مدت در آینده (مثل ثبت نام در دانشگاه) و گسترش دایره دوستانتان برای تفریح و لذت تان میتواند به بهبودی شما و معنادار شدن زندگی تان کمک کند.

اینکه منتظر  انگیزه ای برای تغییر شرایط و نجات دهنده ای باشیم انتظاری عبث خواهد بود و تنها باعث از دست دادن فرصت هایمان می شود، اولین قدمی که برداریم و در این مسیر قرار بگیریم انگیزه خودش به ما خواهد پیوست فقط کافیست قدم های ابتدایی را برداریم. 

باتشکر

خانه توانگری طوبی

زهرا محمدی