با سلام

دانا  تارت  در بخشی از  رمان  سهره طلایی  میگه : وقتی غمگین هستیم، پناه بردن به چیزهای آشنا برای ما آرامش بخش است، به چیزهایی که تغییر نمی‌کنند. 

وقتی به رابطه ی خود در ارتباط با چیزهایی که تغییر نمی کنند همچنان  ادامه می دهید  این یعنی یک جای کار میلنگه. وقتی توی یه رابطه،  بیش از فرد مقابل وابسته می شید ، بیش از فرد مقابل آسیب می بینید .غمگین تر میشید. مضطرب تر میشید. با این حال انگار تمایل دارید باز هم بمانید.  گویی لذات گذرای لحظات حضور،  ناخواسته شما را بیشتر وادار به ماندن میکنه.و شاید هم رها کردنش باعث بشه آرامش کنونی شما را تحت تاثیر قرار بده. 

با این حال چنانچه هدف شما از این ارتباط یک رابطه ی پایدار است به نظر نمیرسه این وضعیت با توجه به اِلِمان های اشاره شده،  تداوم زیادی داشته باشه. و شاید  بهتر است در خصوص ادامه ی آن بیشتر تامل نمایید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری