با سلام و درود. دختری هستم 30 ساله که بعد از 5 سال زندگی با یک مردی که دچار مشکل روحی و روانی و جسمی بود همچنان دختر(باکره)هستم. با تلاش فراوان ولی موفق نشدم این مشکل رو حل کنم، چون شوهرم اهل دکتر و مشاوره اومدن نبود. به دلیل اینکه از جدایی میترسیدم، اقدام نمیکردم. ولی بعد موفق شدم و جسارت پیدا کردم تا درخواست جدایی بدم. الان دو سال و نیمه خونه پدرمم و درخواست طلاق دادم. ولی متاسفانه با اینکه حق طلاق با منه هنوز به دلیل اعتراض هایی که شوهرم روی پرونده گذاشته، جدایی صورت نگرفته. یک هفته پیش، فردی من رو به یک آقایی جهت آشنایی برای ازدواج معرفی کرده بود و بهم اصرار کرد به پسر در مورد زندگیم و طلاق نگم تا اون آقا بیشتر با من آشنا بشه. خوبی هام رو ببینه، بعد تصمیم بگیره. قبل از اینکه با پسره صحبت کنم، اصلا به فکر ازدواج نبودم. ولی وقتی با پسر صحبت کردم، کلا ذهنم درگیرش شده و دوست دارم زودتر طلاق بگیرم. من واقعیت رو به اون پسر گفتم که مجرد نیستم و در حال جدایی، چون دوست نداشتم با احساسات یکی بازی کنم که بعد اون بنده خدا دچار تردید بشه تو انتخابش.

مهمترین سوال :
مسئله مهم اینه: من از اون روزی که با این آقا صحبت کردم خیلی خوشم اومد ازش. دوست داشتم باز این آشنایی بیشتر بود، ولی خب من شرایطم اکی نیست.
الان چه کار کنم تا بتونم این ذهنیت رو از خودم دور کنم؟ آیا به نظرتون مهرم رو ببخشم و سریعتر جدا بشم؟