من مقداری کمال گرایی و مهرطلبی دارم. 32 ساله ام، فرهنگی، ارشد ادبیات. جنوبی ام. همسرم 34 ساله، فرهنگی، ارشد ریاضی، ایشان آذری هستند. یک دختر یک ساله داریم.
اختلاف فرهنگی شدید داریم و اصلا حرف هم رو نمیفهمیم و همیشه به خاطر تفاوت های زیاد برامون سوء تفاهم ایجاد میشه. از همان دوران نامزدی، مشکل داشتیم. ولی به خاطر عصبی بودن ایشون، من نتونستم هیچوقت مشکلاتم رو باهاشون حل کنم. همش میگه من ریاضی خوندم وقتی 2 با 2 میشه چهار! دیگه بحثی نمی مونه!
سختگیر، رفتارهای خاله زنکی داره، دعوا رو به خانواده ها میکشونه. به خانوادش وابسته است، جوری که حرفهای ما رو تو خونه شون همه میدونند.
تفریح و مسافرت خانواده اش با ماست. وقتی اعتراض میکنم میگه میخوای من رو از اونا جدا کنی.
8 ماهه به شکل شدید مشکل داریم. با فامیل و خانواده ام قطع رابطه کرده. کینه ای و بی منطقه
یک مشاور آقا گفت طلاق بگیرید شما هیچ نقطه اشتراکی ندارید!
یک مشاور خانم گفت نه با طلاق خیلی فاصله دارید!
و من با او کار کردم البته تنهایی. ولی جواب نگرفتم، فقط حال خودم بهتر شد
چرا نظر مشاورها اینقدر متفاوته؟! تکلیف چیه وقتی عقلم نمیرسه؟ میرم مشورت کنم جواب متناقضه.

مهمترین سوال :
طلاق بگیرم یانه؟ چون شوهرم اولا طلاقم نمیده میگه بشین مثل آدم زندگی کن، نه معتادم، نه دست بزن دارم خرجی میدم.
از طرفی میگه اگر اذیتی بچه رو بده مهریه ات رو ببخش طلاقت میدم. برو یکسال زندگی کن اگر با مردی نبودی بعد یک سال میام دوباره میگیرمت!
من خیلی حالم بد بود و تحت فشار بودم. مشاور آقا به ما گفت یک ماه جدا زندگی کنید و هفته ای یک بار برید مشاوره. ولی همسرم توی خونه پدرش داد و بیداد راه انداخت همه رو خبردار کرد. بعد زنگ زد مادرم و اون رو هم خبردار کرد. بعدش خیلی به قول خودش به من باج داد که بمونم ولی من نتونستم بپذیرمش.
مشاور خانم مدام میگه باید به همسرت محبت کنی تا توی مشتت بیاد، آره میاد ولی من دیگه لایق نمیدونمش. عذاب وجدان هم دارم.
من بیشتر نقش بازی میکنم، ولی در واقع به خاطر مسائل اقتصادی و جنسی موندم
چه کار کنم طلاق یا ادامه مشاوره؟