با سلام و احترام. دختری 34ساله و دانشجوی ترم آخر دکتری تخصصی در یکی از گرایشهای منابع طبیعی هستم، دو ترم هست که به دلیل بی انگیزگی، کارهای رساله دکتری رو انجام ندادم و عقب افتادم. مدتی است از لحاظ روحی روانی به شدت به هم ریخته هستم و به این نتیجه رسیدم که بهترین سالهای عمرم (ده سال) رو صرف تحصیل در رشته ای کردم که هیچ بازار کاری نداره و اگر استخدامی در دانشگاهها و ادارات نباشه هیچ کاری نمیتونم بکنم. حسابی سرخورده ام و پشیمان از مسیری که آمدم. در ابتدای قبولی مقطع لیسانس علاقه ای به رشته نداشتم اما متاسفانه از ترس محروم شدن دوساله از کنکور و... ثبت نام کردم و بعد هم با امید به اینکه با تحصیلات تکمیلی بتونم جایگاه اجتماعی و شغل مناسبی داشته باشم ادامه دادم. اما خب این اتفاق نیافتاد. به شدت به کارهای تحقیقاتی علاقمندم که متاسفانه در کشور ما هیچ دیده نمیشه و بهایی بهش داده نمیشه. دلم میخواست امکانش رو داشتم که رشته مورد علاقه ام مثل پزشکی یا مشاوره رو از ابتدا بخونم اما نه زمانش هست و نه امکانات مالی اش. خیلی ناامیدم و نمیدونم باید چه مسیری پیش بگیرم. احساس میکنم توی مسیر زندگیم گم شدم.

مهمترین سوال :
چجوری میتونم مسیر جدید خودم رو پیدا کنم؟ مسیری که درست باشه و من رو به مقصد برسونه و میسر هم باشه