درود بر شما

قبل از اینکه بخواهید در مورد این رابطه اقدامی کنید، لازم است ابتدا یک رابطه عاطفی هدف دار (یعنی ارتباطی که در آن بحث ازدواج از سوی طرفین رابطه مطرح است) و ملزومات آن را برای خود تعریف نمایید.

در یک رابطه سالم:

• طرفین رابطه یکدیگر را همان طور که هستند می پذیرند
• به دیدگاه های یکدیگر احترام می گذارند
• یکی خواسته اش را بر دیگری تحمیل نمی کند
• طرفین رابطه، اختلاف نظرها را با گفتگو حل می کنند
• برای حفظ رابطه، نسبت به هم انعطاف و سازش دارند
• به خط قرمزهای همدیگر احترام می گذارند
• در رابطه سالم، حس امنیت و اعتماد و صمیمیت وجود دارد
• طرفین در دسترس هم هستند و از دوری کردن و سکوت، به عنوان کنترل دیگری استفاده نمی کنند

و مواردی از این دست.

یعنی در مجموع، نشانه رابطه عاطفی سالم را می توان از روی اثراتی که این نوع رابطه بر فرد می گذارد، بررسی کرد. با توجه به توضیحات شما، این آقا با وجود اطلاع از نظرتان درباره نوع صمیمیت مدنظر ایشان، همچنان با اصرار، تا حدودی به خواسته خود رسیده و اکنون که شما تمایل نشان نمی دهید که شما را لمس کند، نسبت به شما سرد شده.

شما در یک رابطه عاطفی ناسالم قرار دارید که در آن، طرف مقابل به وسیله سردی کردن با شما می خواهد به آنچه که از نظر او لذت بیشتر است برسد (البته اگر بتوان به مدل ارتباطی شما گفت رابطه عاطفی). به جای اینکه دنبال وجود یک نقص و مشکل در خودتان باشید، چک کنید که این ارتباط ناکارآمد، به کدام نیاز ارضا نشده شما پاسخ می دهد که مایلید ادامه دهید؟ آنچه که از نظر شما آبرو تلقی می شود، نظام ارزشی شماست که با خواسته ایشان در تناقض است. زمانی که ارزشهای دو نفر با هم متضاد بوده و یکی از طرفین به دنبال خواسته خود باشد، بعید است که مسئله به درستی حل شود.

اما مسئله بسیار مهم دیگر که حتماً بایستی به آن توجه داشته باشید بازه سنی این آقاست. با توجه به شرایط حال حاضر جامعه ما، بیست و یک سالگی سنی نیست که یک آقاپسر بتواند عهده دار مسئولیت زندگی شود، حتی اگر به شما پیشنهاد ازدواج داده باشد. 

ایشان چه تعریفی از "زندگیمون" دارد که ادعا می کند برای آن در حال تلاش است؟ مصادیق تلاش برای زندگیمون چیست؟ 

این آقاپسر اگر تعبیر بالغانه ای از ازدواج داشت نه چنین درخواستی از شما می کرد و نه بدون پیش زمینه های مناسب، حرفی از ازدواج می زد. خوب است این احتمال را هم در نظر بگیرید که پیشنهاد ازدواج را برای این داده که بتواند امید جدی کردن رابطه را به شما داده و ارتباط فیزیکی را با شما تجربه کند. 

دوست عزیز؛ 

در کل، نشانه های پر خطر بودن این رابطه زیاد است و ضمن احترام به عواطف و احساسات شما، ادامه این رابطه توصیه نمی شود.

اما نکته دیگر: نوشته اید که " میخوام آدم پرحرفی باشم، شوخ باشم، ولی بلد نیستم."

اول باید چک کنید که این دیدگاه را خودتان نسبت به خود دارید یا آن آقا به شما چنین حرفی زده است، یعنی چنین مسئله ای را خودتان متوجه شدید یا تحت تأثیر حرف ایشان است؟ بدیهی است که نظر ایشان نبایستی برای شما مرجع قرار داده شود. 

اما اگر واقعاً چنین چیزی در مورد شما هست و نیاز به تغییر را حس می کنید، خوب است چرایی آن را بررسی کنید (اگه شوخ طبعی کنم چه می شود). شاید مدل تربیتی شما به گونه ای بوده که مدل و الگوی "دختر خوب" را دارید و برای خود مجوز دیده شدن به عنوان یک دختر خانم را صادر نکرده اید. در این صورت، شناسایی این پیامهای والدی آلوده به شما کمک می کند تا بتوانید این الگوی نامطلوب را تغییر دهید. 

در مورد کم حرف بودن نیز، شاید این مسئله به دلیل درونگرا بودن شما باشد. درونگرایی به معنی وجود مشکل در ارتباط نیست بلکه بدین معناست که شما در مقایسه با یک برونگرا، دیرتر سر حرف را باز می کنید یا گفتگو با غریبه ها برای تان راحت نیست و جمع های صمیمی را بیشتر ترجیح می دهید. هیچ فردی درونگرا یا برونگرای صرف نیست، هر کدام از ما ویژگی هر دو حالت را داریم، فقط در بعضی از افراد یکی از این دو حالت بارزتر می باشد. پس شما میتوانید با کسب مهارت و مجاورت به رشد و تقویت بعد برونگرایی تان دست یابید. کتاب "ت در این خصوص خدمت شما پیشنهاد می گردد. همچنین درس غیر حضوری جذابتر ماندن و ساختن رابطه عاطفی بدون شکست نیز می تواند به شما کمک کند برای پایه ریزی یک رابطه هدفدار. موفق باشید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی

معرفی درس

رابطه عاطفی بهتر

قدرتهای درونگرایی