پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
سلام دوست گرامی
من پرسش شما را خواندم. ظاهراً رابطه شما با والدین بسیار خوب بوده است، و از این بابت جای خرسندی ست. با این حال، نگرانی و وحشت زیاد از اتمام رابطه، باعث میشه پیش از آنکه این اتفاق واقعا بیفتد، خود به آن خاتمه دهید. چرا ؟ ظاهرا عوامل متعددی میتونه قابل بررسی باشه با این حال فرضیه ای که در اینجا نزدیک به علائم است؛ ترس از طرد شدنه. اینکه دیگران شما را کنار بذارند. احساس تنها ماندن کنید و یا شاید احساس دوست داشتنی نبودن، احساس بی ارزشی!
وقتی شما تقلامیکنید این واکنش را مدام در رویارویی با چنین موقعیت های به کار بگیرید هرچند باعث میشه موقتا آن احساس را تجربه نکنید ولی در ادامه، باعث عمیق تر شدن ترس شما از این احساس میشه. در واقع با اجتناب ، شما کمک می کنید تا این ترس، به شکلی کابوس وار ، همیشه همراه تان بماند. و روابط تان پیوسته در چرخه ای از گرفتن و رها کردن تکرار شود. این واکنشِ اجتناب و فرار، بر ذهنیت پیش فرضِ شما از فرجام روابط نیز تاثیر منفی مضاعف میذاره و کمک میکنه که ذهنیتِ کودک آسیب پذیر و تنهایتان پیوسته تقویت شود!
وقتی به تدریج به این آگاهی می رسید و در خصوص عملکرد ویرانگر این اجتناب ها به واسطه ترسی ذهنی ، بینش کافی به دست میارید بهتر میتونید این واقعیت رو بپذیرید که هر رابطه ای، بصورت واقعی، قطعا منجر به ترک شدن نخواهد شد. به همان صورت که حتما ضمانت تداوم نخواهد داشت.
پیشنهاد درس : رهایی از تنهایی ( تله رهاشدگی )
با تشکر از اعتماد شما
شایان غدیری
خانه توانگری طوبی