سلام بانو

نامه شما را خواند. 

از شرایطی که در دوران کودکی تجربه کرده اید متاثر شدم. هرچند در شرایط فعلی نارضایتی بیرونی تا حدودی وجود ندارد و شما اشاره به مسئله ای نداشته اید با این حال احساس رضایت را در زندگی تان تجربه نمی کنید. 

در ابتدای نامه نوشته بودید که "به خودم‌ میگفتم بزرگتر که بشم، چون اختیارم دست خودمه، حتما خوشبخت تر میشم. همه چیز واسه خودم‌ میخرم، کارهای مورد علاقه ام رو انجام میدم، با آدمهای مورد علاقه ام نشست و برخواست میکنم. ادامه تحصیل میدم، شاغل میشم و و و"

چه چیزی مانع از این می شود که کارهای مورد علاقه تان را انجام دهید؟

چه چیزی باعث می شود ادامه تحصیل ندهیدو با دوستان مورد علاقه تان رفت و آمد نداشته باشید؟

شاید در زندگی ای که در گذشته داشته اید شما برای حفظ بقای خودتان راهی جز تسلیم شدن در برابر والدین تان نداشته اید و همیشه احساس این را داشته اید که به اندازه کافی خوب نیستید و یا اینکه سرزنش شده اید و مقایسه شده اید. هرچند قابل درک است که شرایط سختی را تجربه کرده اید با این حال در زندگی فعلی تان شما بزرگ شده اید و مهارت های متفاوتی می توانید برای داشتن زندگی رضایتمندانه بدست بیاورید. از مهارت های شغلی و تحصیلی و هنری گرفته تا مهارت های جراتمندی، تصمیم گیری و...

چیزی که مانع پیشرفت شما شده است چیست؟ 

در این زندگی فعلی شاید مرور گذشته و بررسی شرایط کودکی تان به شما این مجوز را می دهد که شما قربانی این زندگی هستید و دیگر نمی توانید لذت ببرید به خاطر شرایطی که داشته اید و اکنون به دنبال نجات دهنده ای می گردید تا شما را از این شرایط بیرون بیاورد و به شما انگیزه دهد برای ایجاد تغییرات. 

درواقع بالغ سهم خودش را در مشکلات فعلی در نظر می گیرد و به دنبال این است تا با ایجاد تغییراتی بتواند لذت بیشتری را کسب کند هرچند می داند ناخوشی ها و تلخی هایی هم وجود دارد. 

شما با نشخوار گذشته از آینده ای که انتظار شما را می کشد (آینده ای که میتواند برایتان وزن خوشی هایش بیشتر از تلخی هایش باشد) را نادیده می گیرید.

هرچند برایتان خوشایند نیست ولی مجوز خوبی به شما می دهد که برای تغییر اقدامی نکنید برای همین به جای اینکه از خودتان بپرسید که برای زندگی ام چه کاری می توانم انجام دهم در گذشته غرق می شوید. 

ما با تغییر سوالات مان می توانیم زندگی مان را تغییر دهیم. سوالات درستی که می تواند راه را برای شما باز کند تا اینکه بخواهید با وارد شدن در نقش قربانی برای رسیدن به آینده جلوی خودتان آجرهایی بکشید که شما را از تمام برنامه هایتان دور نماید. 

دست به کار شوید و از خودتان بپرسید برای رسیدن به خواسته هایتان لازم است چه اقدامی انجام دهید؟

از خودتان بپرسید چه چیزی مانع لذت بردن از زندگی تان شده است؟

افکار ما جهت دهنده به احساس و رفتار ما هستند. وقتی فکر میکنید یک قربانی هستید احساس درماندگی و غم را تجربه میکنید و نمی توانید دست به اقدامی بزنید و در انفعال گیر می کنید کافیست این فکر را به چالش بکشید و از خودتان بپرسید گذشته ای را که نقشی در آن نداشته ام اینگونه گذراندم آیا می تواند این آینده که ساختن آن در دست خودم است را به گونه ای دیگر بگذارنم؟ اینکه در حال حاضر برای این زندگی می توانم چه کارهایی انجام دهم تا روابط سالم تری با همسرم داشته باشم؟ برای تامین نیازهایتان چه برنامه هایی دارید؟

باتشکر

زهرا محمدی- خانه توانگری طوبی