بانوی گرامی سلام

نامه شما را خواندم و اینکه متوجه شده اید که کنترل گری چه آسیب هایی برای شما و خانواده تان داشته است نشان می دهد که به این رفتار آسیب رسانتان آگاه شده اید.

حال برای تغییر رفتار لازم هست از یک گام عقب تر شروع کنید و می توانید از خودتان بپرسید که با این کار در واقع سعی می کنید چه نیازی از خودتان را برآورده سازید؟

آیا راه دیگری هم برای برآورده کردن نیازتان هست؟

مثلا وقتی در موقعیتی قرار میگیرید که همسرتان قلیون می کشند، شما چه افکاری دارید  که احساس خشم و اضطراب را تحمل می کنید؟ 

با رد یابی از این افکارتان  و به چالش کشیدن آنها می توانید کم کم تغییر با ثبات در رفتارتان ایجاد کنید.

مثلا می تواتید وقتی نیازتان را تشخیص دادید با ایشان به جای کنترل گری و محدود کردنشان وارد گفتگو شوید، از احساس و افکار خودتان بگویید وهمینطور احساس و افکار ایشان را بشنوید. و با درمیان گذاشتن راهکارها به راه حلی مشترک دست یابید.

و همچنین در مورد مسئله ای که با دخترتان درگیرش هستید به همین ترتیب با رد یابی از افکارتان می توانید پیدا کنید در واقع با تاکید به زمان  خودتان چه نیازی دارید که با ابن روش برآورده اش می کنید و پس از آن بتوانید با گفتگو کردن مثلا اگر اهمیت نظم است آن را به دخترتان آموزش دهید،  چرا که با گوشزد کردن مکرر بیشتر  او احساس ناتوانی می کند و مستقل و مسئولیت پذیر شدن را فرصت نمی کند بیاموزد.

پس با تمرکز بر رد یابی از افکارتان، چالش با آنها می توانید کم کم به تغییر رفتاری با دوام دست پیدا کنید، برای این منظور مطالعه کتاب زندانیان باور را به شما پیشنهاد می کنم.

مونا گوشه

خانه توانگری طوبی